Wednesday, 20 May 2015

గో పూజ మహత్యం

గో పూజ మహత్యం
హిందూ సంప్రదాయంలో గోవును పూజించడం ఓ ఆచారం. దీన్నే గోపూజ అంటారు. దీనికి మన పురాణాల్లో ఎంతో విశిష్ట ఉంది. గోక్షీరం (ఆవుపాలు)లో చతుస్సముద్రాలుంటాయని ఈ పురాణాలు చెపుతున్నాయి. సర్వాంగాలలో సమస్త భువనాలు దాగి ఉంటాయంటాయని వేద పండితులు చెపుతుంటారు.

గోవులో వివిధ భాగాల్లో దాగివున్న వివిధ రకాల దేవదేవతుల వివరాలను ఓ సారి పరిశీలిస్తే.. గోవు నుదురు, కొమ్ముల భాగంలో శివుడు కొలువుదీరి ఉంటాడట. అందువల్ల కొమ్ములపై చల్లిన నీటిని సేవిస్తే... త్రివేణి సంగమంలోని నీటిని శిరస్సు పై చల్లుకున్నంత ఫలితం లభిస్తుందని పురాణాలు చెపుతున్నాయి. అంతేకాకుండా, శివ అష్టోత్తరం, సహస్రనామాలు పఠిస్తూ... బిళ్వ దళాలతో పూజిస్తే... సాక్ష్యాత్ కాశీ విశ్వేశ్వరుడిని పూజించిన ఫలితం దక్కుతుందని వేద పండితులు చెపుతుంటారు.

అలాగే, గోవు నాసిక భాగంలో సుబ్రహ్మణ్యస్వామి ఉండటం వల్ల నాసికను పూజిస్తే... సంతాన నష్టం ఉండదని, ఆవు చెవివద్ద అశ్వినీ దేవతలు కొలువై ఉంటారని వారు చెపుతారు. అందువల్ల చెవిని పూజిస్తే... సమస్త రోగాల నుంచి విముక్తి కలుగుతుందట. ఆవు కన్నుల దగ్గర సూర్య, చంద్రులు ఉంటారనీ, వాటిని పూజించడం వల్ల అజ్ఞానమనే చీకటి నశించి జ్ఞానకాంతి, సకల సంపదలు కలుగుతాయని చెపుతున్నారు. ఆవు నాలికపై వరుణ దేవుడు ఉండటం వల్ల అక్కడ పూజిస్తే శీఘ్ర సంతతి కలుగుతుందని చెపుతున్నారు.

అదేవిధంగా ఆవు సంకరంలో ఉన్న సరస్వతీదేవిని పూజిస్తే... విద్యాప్రాప్తి. ఆవు చెక్కిళ్ళలో కుడి వైపున యముడు, ఎడమవైపున ధర్మదేవతలు ఉంటారని ప్రఘాడ విశ్వాసం. కనుక వాటిని పూజిస్తే... యమబాధలుండవని, పుణ్యలోక ప్రాప్తి కలుగుతుందని చెపుతారు. ఆవు పెదవుల్లో ప్రాతఃసంధ్యాది దేవతలుంటారట. వాటిని పూజిస్తే... పాపాలు నశిస్తాయని పండితుల అభిప్రాయం. అలాగే, ఆవు కంఠంలో ఇంద్రుడు ఉంటాడని, అందువల్ల దాన్ని పూజిస్తే ఇంద్రియ పాఠవాలు, సంతానం కలుగుతుందట.

ఆవు పొదుగులో నాలుగు పురుషార్థాలు ఉంటాయి. కనుక ఆ చోట పూజిస్తే... ధర్మార్థ, కామమోక్షాలు కలుగుతాయని చెపుతున్నారు. ఆవు గిట్టల చివర నాగదేవతలు ఉంటారట. వాటిని పూజిస్తే... నాగలోక ప్రాప్తి లభిస్తుందని చెపుతున్నారు. వాటితో పాటు.. భూమిపై నాగుపాముల భయం ఉండదట. ఆవు గిట్టల్లో గంధర్వులుంటారు. కనుక గిట్టలను పూజిస్తే... గంధర్వలోక ప్రాప్తి. గిట్టల ప్రక్కన అప్సరసలుంటారు. ఆ భాగాన్ని పూజిస్తే... సఖ్యత, సౌందర్యం లభిస్తుందట. అందువల్ల గోమాతను సకల దేవతా స్వరూపంగా భావించి పూజిస్తుంటారు.


పూర్వం సాధువులు అధికంగా గోవు (ఆవు)కు పూజలు జరుపుతుండేవారు. వివిధ మఠాల పీఠాధిపతులు, రామకృష్ణ పరమహంస, వివేకానంద వంటి సాధువులందరూ ఇష్టపడి చేసే పూజ గోపూజ. త్రిమూర్తులు, సకల దేవతలు గోవుమాతపైనే కొలువై ఉన్నట్టు ఆధ్యాత్మిక గ్రంధాలు చెబుతున్నాయి.

దేవలోక గోవు పటాన్ని గమనించినట్లైతే అందులో గోవు తోక భాగంలో లక్ష్మీదేవి ఉన్నట్టు చూడవచ్చు. అందువల్లనే ఇప్పుడు కూడా చాలా మంది గోవు తోకను స్పర్శించి ప్రార్థిస్తుంటారు. గోవు పాదాల నుంచి కొమ్ముల వరకు దేవతలు, త్రిమూర్తులు కొలువుండటం వలన గోవును దేవతగా భావించి పూజలు చేస్తుంటారు.

విజ్ఞాన పరంగా చూసినట్లైతే గోవు పంచితం క్రిమి సంహారిగాను (రసాయ పదార్థం) ఉపయోపడుతుంది. అంతేకాకుండా గోవు ఇచ్చే పాలు తల్లితో పాటు శ్రేష్టంగా ఉండటం గమనించవచ్చు. గోవు శాఖాహారిగాను, సాధు జంతువుగా ఉన్నందునే కాకుండా, అది మనకు ఉపయోగకారిగా ఉన్నందునే దాన్ని మన గృహాల్లో పెంచుకుంటున్నాము.

కామోద్రేక్తంతో చేసే తప్పుల వలన కలిగే దోషాలను కూడా గోపూజ ద్వారా నివారించుకోవచ్చని ఆధ్యాత్మిక గ్రంథాలలో పేర్కొనడం జరిగింది. అంటే గోవును పూజించడం మాత్రమే కాకుండా గోవును దేవాలయానికి దానంగా ఇవ్వడం, గోవు వలన మనకు సిద్ధించే పాలు, పెరుగు, వెన్న, నెయ్యి వంటి పదార్థాలను ఇతరులకు దానంగా ఇవ్వడం కూడా గోపూజతో సమానమేనని పండితులు భావిస్తున్నారు.

అలాగే దేవ రహస్యాన్ని కనుగొనే మహత్మ్యం గోవుకు మాత్రమే ఉంటుందని శాస్త్రాలు చెపుతున్నాయి. అందువల్లే గోపూజకు శాస్త్రాల్లో కీలక ప్రాముఖ్యత సంతరించుకుంది.

Tuesday, 19 May 2015

శ్రీ సూక్తం

శ్రీ సూక్తం
ఓం || హిర’ణ్యవర్ణాం హరి’ణీం సువర్ణ’రతస్ర’జామ్ |
ంద్రాం హిరణ్మ’యీం క్ష్మీం జాత’వేదో ఆవ’హ ||


తాం ఆవ’ జాత’వేదో క్ష్మీమన’పగామినీ”మ్ |
స్యాం హిర’ణ్యం విందేయం గామశ్వం పురు’షాహమ్ ||


అశ్వపూర్వాం ర’థధ్యాం స్తినా”ద-ప్రబోధి’నీమ్ |
శ్రియం’ దేవీముప’హ్వయే శ్రీర్మా దేవీర్జు’షతామ్ ||


కాం సో”స్మితాం హిర’ణ్యప్రాకారా’మార్ద్రాం జ్వలం’తీం తృప్తాం ర్పయం’తీమ్ |
పద్మే స్థితాం ద్మవ’ర్ణాం తామిహోప’హ్వయే శ్రియమ్ ||


ంద్రాం ప్ర’భాసాం సా జ్వలం’తీం శ్రియం’ లోకే దేవజు’ష్టాముదారామ్ |
తాం ద్మినీ’మీం శర’ణహం ప్రప’ద్యే‌உలక్ష్మీర్మే’ నశ్యతాం త్వాం వృ’ణే ||


ఆదిత్యవ’ర్ణే తసో‌உధి’జాతో వస్పతిస్తవ’ వృక్షో‌உథ బిల్వః |
స్య ఫలా’నిసాను’దంతు మాయాంత’రాయాశ్చ’ బాహ్యా అ’క్ష్మీః ||


ఉపైతు మాం దేఖః కీర్తిశ్చ మణి’నా హ |
ప్రాదుర్భూతో‌உస్మి’ రాష్ట్రే‌உస్మిన్ కీర్తిమృ’ద్ధిం దాదు’ మే ||


క్షుత్పి’పాసామ’లాం జ్యేష్ఠామ’క్షీం నా’శయామ్యహమ్ |
అభూ’తిమస’మృద్ధిం చ సర్వాం నిర్ణు’ద మే గృహాత్ ||


ధద్వారాం దు’రాధర్షాం నిత్యపు’ష్టాం కరీషిణీ”మ్ |
శ్వరీగ్‍మ్’ సర్వ’భూతానాం తామిహోప’హ్వయే శ్రియమ్ ||


మన’సః కామాకూతిం వాచః త్యమ’శీమహి |
పశూనాం రూపమన్య’స్య మయి శ్రీః శ్ర’యతాం యశః’ ||


ర్దమే’న ప్ర’జాభూతా మయి సంభ’వ ర్దమ |
శ్రియం’ వాసయ’ మే కులే మాతరం’ పద్మమాలి’నీమ్ ||


ఆపః’ సృజంతు’ స్నిగ్దాని చిక్లీత వ’స మే గృహే |
ని చ’ దేవీం మారం శ్రియం’ వాసయ’ మే కులే ||


ర్ద్రాం పుష్కరి’ణీం పుష్టిం సువర్ణామ్ హే’మమాలినీమ్ |
సూర్యాం హిరణ్మ’యీం క్ష్మీం జాత’వేదో ఆవ’హ ||


ర్ద్రాం యః కరి’ణీం ష్టిం పిలామ్ ప’ద్మమాలినీమ్ |
ంద్రాం హిరణ్మ’యీం లక్ష్మీం జాత’వేదో ఆవ’హ ||


తాం ఆవ’ జాత’వేదో క్షీమన’పగామినీ”మ్ |
స్యాం హిర’ణ్యం ప్రభూ’తం గావో’ దాస్యో‌உశ్వా”న్, విందేయం పురు’షాహమ్ ||


ఓం మహాదేవ్యై చ’ విద్మహే’ విష్ణుత్నీ చ’ ధీమహి | తన్నో’ లక్ష్మీః ప్రచోదయా”త్ ||


శ్రీ-ర్వర్చ’స్వ-మాయు’ష్య-మారో”గ్యమావీ’ధాత్ పవ’మానం మహీయతే” | ధాన్యం నం శుం హుపు’త్రలాభంతసం”వత్సరం దీర్ఘమాయుః’ ||


ఓం శాంతిః శాంతిః శాంతిః’ ||

పురుష సూక్తం

పురుష సూక్తం

ఓం తచ్చం యోరావృ’ణీమహే | గాతుం ఙ్ఞాయ’ | గాతుం ఙ్ఞప’తయే | దైవీ” స్వస్తిర’స్తు నః |స్వస్తిర్మాను’షేభ్యః | ర్ధ్వం జి’గాతు భేజమ్ | శం నో’ అస్తు ద్విపదే” | శం చతు’ష్పదే |
ఓం శాంతిః శాంతిః శాంతిః’ ||

హస్ర’శీర్షా పురు’షః | సహస్రాక్షః హస్ర’పాత్ |
స భూమిం’ విశ్వతో’ వృత్వా | అత్య’తిష్ఠద్దశాంగుళమ్ ||

పురు’ష వేదగ్‍మ్ సర్వమ్” | యద్భూతం యచ్చ భవ్యమ్” |
తామృ’త్వ స్యేశా’నః | దన్నే’నాతిరోహ’తి ||

తావా’నస్య మహిమా | అతో జ్యాయాగ్’‍శ్చ పూరు’షః |
పాదో”‌உస్య విశ్వా’ భూతాని’ | త్రిపాద’స్యామృతం’ దివి ||

త్రిపాదూర్ధ్వ ఉదైత్పురు’షః | పాదో”‌உస్యేహా‌உ‌உభ’వాత్పునః’ |
తో విష్వణ్-వ్య’క్రామత్ | సాశనానశనే భి ||

తస్మా”ద్విరాడ’జాయత | విరాజోధి పూరు’షః |
జాతో అత్య’రిచ్యత | శ్చాద్-భూమిమథో’ పురః ||

యత్పురు’షేణ విషా” | దేవా ఙ్ఞమత’న్వత |
వసంతో అ’స్యాసీదాజ్యమ్” | గ్రీష్మ ధ్మశ్శధ్ధవిః ||

ప్తాస్యా’సన్-పరిధయః’ | త్రిః ప్త మిధః’ కృతాః |
దేవా యద్యఙ్ఞం త’న్వానాః | అబ’ధ్నన్-పురు’షం శుమ్ ||

తం ఙ్ఞం బర్హిషి ప్రౌక్షన్’ | పురు’షం జాతమ’గ్రతః |
తేన’ దేవా అయ’జంత | సాధ్యా ఋష’యశ్చ యే ||

తస్మా”ద్యఙ్ఞాత్-స’ర్వహుతః’ | సంభృ’తం పృషదాజ్యమ్ |
శూగ్-స్తాగ్‍శ్చ’క్రే వావ్యాన్’ | ఆరణ్యాన్-గ్రామ్యాశ్చ యే ||

తస్మా”ద్యఙ్ఞాత్స’ర్వహుతః’ | ఋచః సామా’ని జఙ్ఞిరే |
ఛందాగ్‍మ్’సి జఙ్ఞిరే తస్మా”త్ | యజుస్తస్మా’దజాయత ||

స్మాదశ్వా’ అజాయంత | యే కే చో’యాద’తః |
గావో’ హ జఙ్ఞిరే తస్మా”త్ | తస్మా”జ్జాతా అ’జావయః’ ||

యత్పురు’షం వ్య’దధుః | కతిథా వ్య’కల్పయన్ |
ముఖం కిమ’స్య కౌ బాహూ | కావూరూ పాదా’వుచ్యేతే ||

బ్రాహ్మణో”‌உస్య ముఖ’మాసీత్ | బాహూ రా’న్యః’ కృతః |
రూ తద’స్య యద్వైశ్యః’ | ద్భ్యాగ్‍మ్ శూద్రో అ’జాయతః ||

ంద్రమా మన’సో జాతః | చక్షోః సూర్యో’ అజాయత |
ముఖాదింద్ర’శ్చాగ్నిశ్చ’ | ప్రాణాద్వాయుర’జాయత ||

నాభ్యా’ ఆసీంతరి’క్షమ్ | శీర్ష్ణో ద్యౌః సమ’వర్తత |
ద్భ్యాం భూమిర్దిశః శ్రోత్రా”త్ | తథా’ లోకాగ్మ్ అక’ల్పయన్ ||

వేదాహమే’తం పురు’షం హాంతమ్” | ఆదిత్యవ’ర్ణం తమ’స్తు పారే |
సర్వా’ణి రూపాణి’ విచిత్య ధీరః’ | నామా’ని కృత్వా‌உభిదన్, యదా‌உ‌உస్తే” ||

ధాతా పుస్తాద్యము’దాహార’ | క్రః ప్రవిద్వాన్-ప్రదిశ్చత’స్రః |
మేవం విద్వామృత’ హ భ’వతి | నాన్యః పంథా అయ’నాయ విద్యతే ||

ఙ్ఞేన’ ఙ్ఞమ’యజంత దేవాః | తాని ధర్మా’ణి ప్రమాన్యా’సన్ |
తే నాకం’ మహిమానః’ సచంతే | యత్ర పూర్వే’ సాధ్యాస్సంతి’ దేవాః ||

ద్భ్యః సంభూ’తః పృథివ్యై రసా”చ్చ | విశ్వక’ర్మణః సమ’వర్తతాధి’ |
స్య త్వష్టా’ విదధ’ద్రూపమే’తి | తత్పురు’షస్య విశ్వమాజా’మగ్రే” ||

వేదామేతం పురు’షం హాంతమ్” | ఆదిత్యవ’ర్ణం తమ’సః పర’స్తాత్ |
మేవం విద్వామృత’ హ భ’వతి | నాన్యః పంథా’ విద్యతే‌உయ’నాయ ||

ప్రజాప’తిశ్చరతి గర్భే’ ంతః | జాయ’మానో బహుధా విజా’యతే |
స్య ధీరాః పరి’జానంతి యోనిమ్” | మరీ’చీనాం దమిచ్ఛంతి వేధసః’ ||

యో దేవేభ్య ఆత’పతి | యో దేవానాం” పురోహి’తః |
పూర్వో యో దేవేభ్యో’ జాతః | నమో’ రుచా బ్రాహ్మ’యే ||

రుచం’ బ్రాహ్మం నయ’ంతః | దేవా అగ్రే తద’బ్రువన్ |
స్త్వైవం బ్రా”హ్మణో విద్యాత్ | తస్య దేవా అన్ వశే” ||

హ్రీశ్చ’ తే క్ష్మీశ్చ పత్న్యౌ” | అహోరాత్రే పార్శ్వే |
నక్ష’త్రాణి రూపమ్ | శ్వినౌ వ్యాత్తమ్” |
ష్టం మ’నిషాణ | ముం మ’నిషాణ | సర్వం’ మనిషాణ ||

చ్చం యోరావృ’ణీమహే | గాతుం ఙ్ఞాయ’ | గాతుం ఙ్ఞప’తయే | దైవీ” స్వస్తిర’స్తు నః | స్వస్తిర్మాను’షేభ్యః |ర్ధ్వం జి’గాతు భేజమ్ | శం నో’ అస్తు ద్విపదే” | శం చతు’ష్పదే |

ఓం శాంతిః శాంతిః శాంతిః’ ||